1942 – What’s in a name

showfoto
Graf van oudoom Jan, kerkhof te Staverden
Graf van oudoom Jo
Graf oudoom Jo, kerkhof te Staverden

Mijn tweede voornaam is ‘Johan’ en ik ben vernoemd naar een oom van mijn vader. Toen ik laatst in de familiestamboom (met als beginpunt mijn overgrootvader: http://www.linndhu.com/dutchfamilytree/indiI0265.html) op zoek ging naar de betreffende oudoom, trok ik een voor de hand liggende maar desondanks te-kort-door-de-bocht conclusie. Ik wees namelijk oudoom Johannes Lambertus aan als mijn naamveroorzaker. Maar, na een afwijkende mening van tante Thelma keek ik toch maar verder dan mijn neus lang is. Mijn grootvader bleek namelijk nog een zoon te hebben die Johannes heette (hoe kun je het verzinnen)! Dit was Johannes Josephus. Terwijl Johannes Lambertus werd aangeduid met ‘Jan’ was de roepnaam van Johannes Josephus ‘Jo’. En laat deze Jo nu de lievelingsoom van mijn vader zijn waarnaar ik ben vernoemd.

johannes Lambertus van Bommel 1894 1962-w800-h600
Johannes Lambertus van Bommel 1894 – 1962

En toch, over oudoom Jo weet ik bar weinig terwijl over oudoom Jan meer bekend is. Hij was stuurman op de grote vaart en volgens de familieanalen heeft hij in die hoedanigheid (eigenhandig?) een belangrijke rol gespeeld in het redden van een schip in nood. En dan volgt er een enigszins vreemde wending: als beloning werd hij benoemd tot directeur van een gevangenis in Nederlands Indië (!). Samen met zijn vrouw woonde hij op het desbetreffende gevangeniseiland en wandelde hij tussen de gevangenen die werk verrichtten in de tuinen van het gevangeniscomplex. Aangezien deze strafinrichting niet al te ver weg was van Nederlands Nieuw Guinea werden hier ook de daar aangetroffen koppensnellers en menseneters opgesloten. Volgens dezelfde analen vroeg oom Jans vrouw (oudtante Annie) aan een van de menseneters wat toch het lekkerste deel van een op te eten mens was. Hij gaf haar keurig antwoord en zei dat de duimmuis (de spiermassa onder de duim) zonder twijfel het lekkerst was.

Tot slot nog een trieste noot over oudoom Jan. Zijn zoon (mijn achterneef) Johannes Paulus Antonius van Bommel is op deze plek een herdenking waard. Hij is maar eenentwintig jaar oud geworden. In een van mijn blogs had ik het over de grootste scheepsramp aller tijden. Deze neef is omgekomen bij wellicht de een-na grootste scheepsramp, namelijk die met de Junyo Maru.

Zie hieronder een verslagje daarover:

De Junyo Maru was op 18 september 1944 op weg van Tandjong Priok (de haven van Batavia) naar Emmahaven (Padang). Aan boord bevonden zich behalve de bemanning ongeveer 6500 Nederlandse, Britse, Australische en Amerikaanse krijgsgevangenen, alsmede dwangarbeiders die aan de Sumatraspoorweg tewerk gesteld zouden worden. Op 18 september 1944 werd het schip door de Britse onderzeeboot HMS Tradewind in de Indische Oceaan nabij Benkoelen getorpedeerd. Het aantal slachtoffers bedroeg tenminste 5620 personen.(1) Dit is daarmee een van de grootste scheepsrampen aller tijden (bron: http://historie.venlo.nl/gebeurtenisinfo.asp?gebeurtenisID=239).

Dit lezende, zal ik niet zo snel meer over kleine dingen zeuren. http://www.erelijst.nl/johannes-paulus-antonius-van-bommel